کودکـــانے کـــہ نزائیـــده ام
از زمیـــن لـــرزه نمـــے ترســـند
مـــن مـــادر خـــوبـــے بـــوده ام
شـــایـــد
بـــراے پســـران بـــہ دنیـــا نیامـــده
و دختـــرانـــے کـــہ رنگـــ چشمہــا و موهایشـــان را نـــدیـــدم
در ایـــن جہـــان کہ فقـــط مـــرده هـــایـــش در امنیتنـــد
در ایـــن جہـــان کہ فقـــط مرده هایش دیگر از چیـــزے نمے ترسنـــد
بـــہ دنیـــا نیامـــدن
بـــہ دنیـــا نیامـــدن
بزرگتـــرین هدیـــہ اے بود کـــه می شـــد بـــہ تـــو ببخشـــم // .
کوفتت شود زمین !!! تک تک قدم هایی که... او، بر چشم من نمیگذارد....
کوهکن نرم و آهسته بیا ، بیستون تو منم ، سینه ام پهنه کوهستان است ، تیشه ات را بنواز ، بر دل خسته ی این سنگ صبورم